อิวามิคากุระ – ประเพณีที่ยังมีชีวิต

อิวามิคากุระเป็นรูปแบบของการแสดงคากุระจากเขตพื้นที่อิวามิซึ่งตั้งอยู่ทางชิมาเนะตะวันตก คากุระเริ่มขึ้นในฐานะพิธีกรรมทางศาสนา /โดยทั่วไปจะมีการร้องเพลงและร่ายรำ ซึ่งเป็นการแสดงเพื่อถวายแด่เทพเจ้าชินโต แต่ละพิธีกรรมจะบอกเล่าเรื่องราวในตำนานของญี่ปุ่น /หลายๆ ภูมิภาคของญี่ปุ่นมีรูปแบบคากุระของตัวเอง แต่อิวามิคากุระมีความโดดเด่นกว่าแบบอื่นๆ

ในขณะที่คากุระแบบอื่นๆ หรือละครเวทีดั้งเดิมอื่นๆ ดูมีความเฉพาะและยากที่จะเข้าถึงได้ อิวามิคากุระกลับพัฒนาไปตามยุคสมัย /โดยมีการใช้องค์ประกอบอย่างเช่น ศิลปะการทำดอกไม้ไฟ และเครื่องสร้างควัน ในส่วนของการร่ายรำก็ไม่มีความล้าสมัยเลยแม้แต่นิดเดียว /มีการใช้ดนตรีที่ตื่นเต้นเร้าใจและเครื่องแต่งกายที่มีสีสันสดใสสะดุดตา การแสดงต่างๆ มักจะจัดที่ศาลเจ้าท้องถิ่น /นอกจากนี้ยังสามารถเพลิดเพลินกับเบียร์และอาหารทานเล่นในสถานที่หลายๆ แห่ง (หรือแม้แต่ในศาลเจ้า) /ด้วยเหตุนี้ อิวามิคากุระจึงฝังลึกอยู่ในวัฒนธรรมท้องถิ่นและชีวิตประจำวัน

ผมไปที่ศาลเจ้าซันกุในฮามาดะเพื่อชมการแสดงโอโรจิ ซึ่งเป็นเรื่องที่นิยมที่สุดในเรื่องเล่าของอิวามิคากุระ
เรื่องโดยย่อมีว่า เทพเจ้าซูซาโนะโนะมิโคโตะได้ช่วยชีวิตเจ้าหญิงอินาดะจากยามาตะโนะโอโรจิ
ซึ่งเป็นปีศาจงูแปดหัว โดยมอมเหล้าปีศาจก่อนสังหาร

สิ่งแรกที่ผมประทับใจคือ ผู้ชมอยู่ใกล้กับนักแสดงมากๆ เวทียกขึ้นจากพื้นเพียงเล็กน้อยและแถวหน้าของผู้ชมอยู่ห่างจากเวทีไม่ถึงฟุต
การจัดสถานที่ให้มีความใกล้ชิดเช่นนี้ช่วยทำให้การแสดงดูน่าตื่นตาตื่นใจและทรงพลังมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่หัวของงูยืดสูงขึ้นไปเหนือคุณ
แม้จะไม่เข้าใจภาษาที่ร้อง แต่การนำเสนอที่น่าตื่นตานี้ก็ทำให้คุณเข้าใจเรื่องราวโดยรวมได้

สิ่งที่ทรงพลังและดึงดูดใจพอๆ กันคือ เพลงประกอบที่มีจังหวะเร้าใจ ทำนองที่น่าหลงใหล และการร้องเพลงที่สะกดใจ ดนตรีได้รับการเติมเต็มด้วยเสียงผิวปากและเสียงเชียร์ของผู้ชมอย่างสนุกสนาน

เมื่อเปรียบเทียบกับคากุระแบบอื่นๆ อิวามิคากุระเป็นที่รู้จักในเรื่องเพซ (Pace) ที่รวดเร็ว และจังหวะ (Beat) ที่เร้าใจ
ซึ่งจะแสดงในรูปแบบโรคุโจชิ (6 จังหวะ) หรือฮาจิโจชิ (8 จังหวะ) และการแสดงพิเศษนี้แสดงในแบบฮาจิโจชิ ซึ่งเร็วกว่าการแสดงที่สอง
โดยปกติเครื่องดนตรีที่ใช้เล่นจะประกอบด้วยขลุ่ยญี่ปุ่นหกรู ฉาบ และกลองไทโกะขนาดเล็กและใหญ่
ที่ผมประทับใจคือ คนที่ตีกลองใหญ่ก็ร้องเพลงด้วยเช่นกัน

ที่น่าประหลาดใจคือ นักแสดงอิวามิคากุระและนักดนตรีทุกคนล้วนเป็นมือสมัครเล่นที่มีทักษะสูง ซึ่งได้รับการฝึกฝนและทำการแสดงในขณะที่ทำงานประจำไปด้วย
พวกเขาเข้าร่วมแสดงเพราะความรักในศิลปะและความปรารถนาที่จะอนุรักษ์ประเพณีอิวามิเอาไว้
สำหรับหลายๆ คน อิวามิคากุระเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพวกเขามายาวนานนับตั้งแต่จำความได้
หนึ่งในนักแสดงบอกผมว่า ในสมัยที่เขาเรียนที่โรงเรียนอนุบาล มีอุปกรณ์แสดงคากุระในของเล่นด้วย

ในขณะที่ศิลปะดั้งเดิมมากมายพยายามอย่างมากในการเข้าถึงคนรุ่นใหม่ แต่ไม่ใช่ในกรณีของอิวามิคากุระ
โรงเรียนมัธยมปลายท้องถิ่น Hamada Business High School มีแม้กระทั่งชมรมอิวามิคากุระ
ซึ่งสมาชิกจะฝึกการแสดงอิวามิคากุระทั้งวันทั้งคืน และจัดแสดงประมาณ 30 การแสดงต่อปีโดยมีรายการละครประมาณ 10 เรื่อง
การแสดงอันเป็นสัญลักษณ์ของชมรมอิวามิคากุระคือ อิวาโตะ ซึ่งเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเทพธิดาดวงอาทิตย์นามว่า อามาเทราสุ ที่ไปปลีกวิเวกอยู่ในถ้ำ และถูกล่อลวงออกมาโดยการร้องเพลงและการร่ายรำของเทพเจ้าองค์อื่นๆ
อันที่จริงแล้ว ว่ากันว่าตำนานเรื่องนี้เป็นปฐมบทของคากุระ

การแสดงทั่วไปมักจัดขึ้นในวันหยุดสุดสัปดาห์หรือวันธรรมดาช่วงเย็น ซึ่งจัดขึ้นไม่ใช่เฉพาะที่ศาลเจ้าเท่านั้น แต่ยังจัดในสถานที่หลากหลาย อาทิ โรงแรม ศูนย์วัฒนธรรม และพื้นที่สาธารณะต่างๆ ด้วย /บางการแสดงก็เปิดให้ชมฟรี คุณสามารถมาที่สถานที่จัดแสดงในวันที่มีการแสดงแล้วซื้อตั๋วด้วยเงินสดได้เลย /สำหรับกำหนดการของการแสดงที่กำลังจะมีขึ้นในเร็วๆ นี้และรายละเอียดที่เกี่ยวข้อง โปรดดูลิงก์ด้านล่าง (เฉพาะภาษาญี่ปุ่น)

จุดหมายสุดท้ายของผมหลังจากชมการแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจคือ บาร์ธีมอิวามิคากุระสุดแหวกแนวใกล้กับสถานี JR ฮามาดะ ซึ่งมีชื่อว่า คากุระ ภายในรายล้อมไปด้วยของตกแต่งและของที่ระลึกเกี่ยวกับคากุระ /เจ้าของร้านสาวทรงเสน่ห์เสิร์ฟอาหารท้องถิ่นให้เราอย่างร่าเริง เช่น อากะเต็น (ลูกชิ้นปลาทอดรสเผ็ด) และเล่าให้เราฟังอย่างกระตือรือร้นถึงความรักและความภาคภูมิใจที่เธอมีต่อพื้นที่อิวามิ /ทั้งบาร์แห่งนี้และการแสดงอิวามิคากุระเป็นสิ่งที่คุณห้ามพลาดโดยเด็ดขาด